Δημόσιο και Δωρεάν Ενιαίο και Υποχρεωτικό Σχολείο!

Δημόσιο και Δωρεάν Ενιαίο και Υποχρεωτικό Σχολείο!

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

“Δεν σας φοβάμαι”. Μιλάει μια μαθήτρια...

Είμαι παλιά μαθήτρια του ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης στην ειδικότητα γραφικών τεχνών, απόφοιτη του 2012. Είχα σκοπό να συνεχίσω στο ΕΠΑΣ, με την ειδικότητα διακόσμηση...
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για κάτι ανώτερο από αυτό!
Είναι ότι μπορώ να κάνω και εγώ και άλλα παιδιά που βρίσκονται στην ίδια οικονομική κατάσταση με την δική μου, πολλές φορές και χειρότερη!
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να αγαπήσω τόσο πολύ το σχολείο και την μάθηση... ή μάλλον ξέρω! Ήταν το κίνητρο ότι θα μάθω κάποια τέχνη παράλληλα με την φοίτηση μου σε ένα λύκειο. Αν δεν υπήρχε αυτό εγώ θα σταματούσα στο γυμνάσιο. Όπως θα κάνουν πολλά παιδιά τώρα από εδώ και πέρα... Αλλά ποιος θα νοιαστεί;
Νοιάζεται το μεγάλο ψάρι για το μικρο; ΌΧΙ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΤΡΩΕΙ! ΤΟ ΔΙΑΛΥΕΙ!!!
Το ΕΠΑΛ με έκανε να λατρέψω το σχολείο, το πρωινό ξύπνημα, τις εργασίες, τους καθηγητές μου! ΟΛΑ!
Ήταν και είναι η οικογένειά μου, οι βάσεις μου, πηγή των γνώσεών μου, η έμπνευση μου είναι αυτοί οι καθηγητές, Οι καθηγητές του δευτέρου ΕΠΑΛ Ευόσμου!
Όλοι αυτοί μου προσφεραν γνώση και αγάπη για την Τέχνη. Μα πάνω από όλα μου έμαθαν να είμαι άνθρωπος, δεν μου δίδαξαν μόνο σχέδιο, μου έμαθαν πολλά περισσότερα. Τους ευχαριστώ και λυπάμαι που απο σεπτέμβριο δεν θα έχει άλλο παιδί την δυνατότητα να νιώσει ότι ένιωσα εγώ, να πάρει ότι πήρα εγώ, να δει ότι είδα εγώ, να μάθει ότι έμαθα εγώ, να ζήσει ότι έζησα εγώ... Είναι δικοί μου άνθρωποι, θα μείνοι άνεργοι... Τρελένεσαι, θυμώνεις... και θυμώνεις ακόμα περισσότερο όταν ξέρεις πως με την απόλυση 2.400(και κάτι..) εκπαιδευτικών θα μείνουν παιδιά χωρίς να μπορέσουν να καθίσουν στα θρανία τεχνικών επαγγελματικών σχολείων!Και όχι γιατί είναι μόνο αυτοί... γιατί είναι και τόσοι άνεργοι σε αυτή την γαμημένη χώρα που το μόνο που προσφέρει είναι μίσος, νεύρα και οργή! Τίποτα καλό, τίποτα θετικό
Μου καταστρέφουν την ζωή και όχι μόνο την δική μου αλλά και χιλιάδων παιδιών σαν εμένα. Άφησαν άνεργο τον πατέρα μου χρόνια τώρα, την μάνα μου να τρέχει σαν σκυλί για 5 ευρώ την ημέρα και εμένα να ψάχνω απεγνωσμένα δουλειά και να μην γίνεται τίποτα. Τους φίλους μου να φεύγουν εξωτερικό και εγώ να μένω πίσω σε μια χώρα που σιγά σιγά καταρρέει... ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΙΚΑ!
Αργός θάνατος, αυτό ζούμε όλοι... καιρό τώρα! Χωρίς να μπορώ να σπουδάσω, χωρίς να μπορώ να δουλέψω, χωρίς να να ζω σε περιβάλλον ευχάριστο! Με σκοτώνουν ΑΡΓΑ! Με κάνουν να αισθάνομαι ανίκανη και άχρηστη από τώρα...
Ο κόσμος πεινάει, ο κόσμος κρυώνει τον χειμώνα, ο κόσμος δεν έχει σωστή ενημέρωση, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΝΙΓΕΤΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ!
ΝΤΡΟΠΗ!
Ντροπή σε όλους όσους κοιμούνται ήσυχα κάθε βράδυ μετά από το κακό που προκαλούν στον κόσμο! Ντροπή!
Δεν ξέρω τι άλλο να πω... ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ! Είμαι νέα, έχω καιρό μπροστά μου, έρχονται και χειρότερα, το ξέρω!
Τα περιμένω από εσάς... όλα τα περιμένω πια, εδώ τα βάλατε με την εκπαίδευση... Περιμένω τα χειρότερα, αλλά και πάλι δεν φοβάμαι! Ντροπή αισθάνομαι που ζω σε μια χώρα που γέννησε την δημοκρατία και τώρα μέσα από αυτή γέννα τον φασισμό και  το μίσος
  • Ζωίτσα Παπαδοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου