Δημόσιο και Δωρεάν Ενιαίο και Υποχρεωτικό Σχολείο!

Δημόσιο και Δωρεάν Ενιαίο και Υποχρεωτικό Σχολείο!

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Ήταν κάποτε μια Μέση Εκπαίδευση…

Μια ιστορική αναδρομή από το σχολείο της υποεκπαίδευσης της δεκαετίας του '70 και του '80 στο σημερινό με την καρατόμηση των αδύνατων μαθητών.

Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, το εξατάξιο Γυμνάσιο «φιλοξενούσε» ένα μόνο τμήμα του πληθυσμού της αντίστοιχης σχολικής ηλικίας, καθώς το μεγαλύτερο μέρος όσων μαθητών γράφονταν στην Α' τάξη του Δημοτικού, είτε δεν συνέχιζαν στο Γυμνάσιο είτε, εάν συνέχιζαν, δεν το τελείωναν ποτέ.

Την περίοδο αυτή έχει υπολογιστεί ότι μόνο το 25-30% των μαθητών ολοκλήρωναν τις σπουδές τους στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας (απομακρυσμένες, ορεινές, αγροτικές κ.λπ.) σε κάθε 100 μαθητές που ξεκινούσαν το Δημοτικό μόνο οι 15 τελείωναν το Γυμνάσιο.

Η δεκαετία του ’70 και του ’80 χαρακτηρίζονται από τους υψηλούς ρυθμούς μαζικοποίησης της ελληνικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της.

Οι ασκούμενες κοινωνικές πιέσεις για εκπαίδευση, τα λαϊκά αιτήματα και οι διεκδικήσεις, οι ανάγκες του υπαρκτού καταμερισμού εργασίας και η διάχυση των αντιλήψεων της εποχής σχετικά με τη σημασία της εκπαίδευσης για την οικονομική ανάπτυξη συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός κλίματος που ευνοούσε το «άνοιγμα» του εκπαιδευτικού συστήματος για «εθνικούς, οικονομικούς και αναπτυξιακούς λόγους».

Στη χώρα μας, οι μεταβολές στη δομή της κοινωνικο-επαγγελματικής πραγματικότητας, τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, που συνοψίζονταν στην ανάγκη «στρατολόγησης» χιλιάδων εκπαιδευμένων για τη στελέχωση των αναπτυσσόμενων τομέων της οικονομίας, σε μια κοινωνία που οικοδομούνταν στη βάση δημιουργίας ενός υπερδιογκωμένου κρατικού μηχανισμού και ενός υπερπληθυσμού των λεγόμενων ελεύθερων επαγγελμάτων, ήταν ο «ανεμοδείκτης» της μαζικής εκπαιδευτικής ζήτησης από κοινωνικά στρώματα που μέχρι τότε είχαν ελάχιστη πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Οι τάσεις αυτές «σχηματοποιούνται» το 1975, με το άρθρο 16 του Συντάγματος, με το οποίο κατοχυρώνεται ο θεσμός της «9χρονης και δωρεάν υποχρεωτικής φοίτησης».

Μια ματιά στους αριθμούς φανερώνει τους ρυθμούς μαζικοποίησης της Μέσης Εκπαίδευσης. Οι 263 χιλιάδες μαθητές Γυμνασίου του 1970 γίνονται 429 χιλιάδες το 1980 και ξεπερνούν τις 442 χιλιάδες το 1990.

Παράλληλα, μαζικοποιείται και το Λύκειο (σε όλες του τις εκδοχές), αφού από 173.000 μαθητές το 1970, ξεπερνάει τους 257.000 το 1980 και φθάνει τους 361.000 το 1990.

Γίνεται φανερό ότι το Γυμνάσιο, με την υποχρεωτική εκπαίδευση, υποχρεώνεται να κρατήσει και να εκπαιδεύσει όλους τους μαθητές ανεξάρτητα από τα «μαθησιακά τους προβλήματα» και τις σχολικές τους επιδόσεις στο Δημοτικό.

■ Τι μέτρα πάρθηκαν από τη μεριά της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας ;

■ Πώς αντιμετωπίστηκε για μια ολόκληρη περίοδο το γεγονός ότι, μετά την υποχρεωτικότητα της φοίτησης στο Γυμνάσιο, εισέρχονται σ' αυτό μαθητές με διαφορετικές-άνισες «μορφωτικές αποσκευές»;

■ Ποια απάντηση έδωσε η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 στο γεγονός ότι οι σχολικές αίθουσες πύκνωσαν από χιλιάδες παιδιά, λιγότερο ή και καθόλου προετοιμασμένα για να εμπλακούν στην εκπαιδευτική διαδικασία;



Η έκθεση του 1976

Το 1976, λίγους μόλις μήνες μετά τη συνταγματική κατοχύρωση του 9χρονου υποχρεωτικού σχολείου, κυκλοφόρησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) μια «Εκθεση εντοπίσεως προβλημάτων», με θέμα την «Εννιάχρονη Υποχρεωτική Εκπαίδευση».

Οι συγγραφείς της «Εκθεσης» (Θ. Π. Τάσιος – Α. Καζαμίας – Α. Πατεράκης) επισημαίνουν τότε ότι «με την υποχρεωτικότητα της φοιτήσεως στο Γυμνάσιο, η ετερογένεια του μαθητικού πληθυσμού θα οξυνθεί καθώς η προσληπτικότητα των «νέων» κατηγοριών παιδιών ενδέχεται να είναι κατά ένα ποσοστό χαμηλότερη απ' την «παλαιά» κατηγορία παιδιών, που έμπαιναν με εισαγωγικές

Στα πλαίσια αυτά, αν θέλουμε η γυμνασιακή παιδεία να είναι πράγματι γενική, δεν μπορούμε πλέον να στηρίξουμε το γυμνασιακό σύστημα στην αρχή: Ενιαία διδακτέα ύλη – εξετάσεις – προαγωγή. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να διαθέτει μέσα και μεθόδους παιδείας και αξιοποιήσεως όλων, μια που μιλάμε για υποχρεωτική γενική παιδεία, με στόχο την αυτο-ανάπτυξη όλων των ελληνοπαίδων».

Η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική, βεβαίως, ποτέ δεν έλαβε υπόψη ούτε καν τις γενικές αυτές επισημάνσεις. Το σχολείο, αντί να βρει τις μεθόδους και τις τεχνικές που θα μετέδιδαν σ' όλους τους μαθητές την ποσότητα γνώσεων που αντιστοιχούσε σε κάθε επίπεδο, αντιμετώπισε τη νέα πραγματικότητα με διαφοροποιημένες, κατά περιόδους, τακτικές που είχαν, όμως, τον ίδιο παρονομαστή.



Δεκαετία του ’80

Στη δεκαετία του ’80, μεταφέρθηκε η αυστηρότητα της επιλογής μετά το τέλος του Λυκείου, στην είσοδο του Πανεπιστημίου (Γενικές Εξετάσεις), αφού ήδη η ανεργία είχε αγκαλιάσει τη συντριπτική πλειονότητα των απολυτηριούχων του Λυκείου. Την περίοδο αυτή, η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική με βικτοριανή υποκρισία πρόβαλλε τον «εκδημοκρατισμό» και το άνοιγμα της εκπαίδευσης σαν απόδειξη της διακηρυγμένης «ισότητας ευκαιριών», κρατώντας τους «μαθητές των τελευταίων θρανίων» μέσα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο σε καθεστώς υποεκπαίδευσης.

Με απαράδεκτα χαμηλούς τους ρυθμούς χρηματοδότησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, πριμοδοτήθηκε η λειτουργία ενός σχολείου που χαρακτηριζόταν από έναν βαθύ και αδυσώπητο διχασμό. Στα σχολικά θρανία «στοιχίζονταν», από τη μια, το τμήμα εκείνο του μαθητικού πληθυσμού, που με «φροντιστηριακό εμβολιασμό» είτε «επιβίωνε» σχολικά είτε «θριάμβευε» στην πορεία προς την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και από την άλλη οι «ναυαγοί» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για τους οποίους το σχολείο δεν προέβλεπε «θεραπεία», προέβλεπε όμως «σχολική φιλανθρωπία», ένα είδος «νοσοκομειακής περίθαλψης» -άλλοθι για την αδιαφορία με την οποία τους αντιμετώπιζε, όταν φυσικά δεν τους εξοστράκιζε.

Η ανικανότητα του σχολείου να ελευθερώσει την επίδοση του μαθητή από τις επιδράσεις του οικογενειακού περιβάλλοντος και των χαρακτηριστικών που το συνιστούν, η υποεκπαίδευση την οποία πρόσφερε στους «τεμπέληδες, χωρίς διάθεση για μάθηση, αδιάφορους» των σχολικών θρανίων εξαγνίζονταν στην κολυμβήθρα της «χαλαρής βαθμολογίας», της «ήπιας» αντιμετώπισης των μαθητών που παραπέμπονταν ως μετεξεταστέοι τον Σεπτέμβριο.

Το σχολείο, όταν δεν κατάφερνε να αποκλείσει ή να «σπρώξει» σε άλλα υποδεέστερα «εκπαιδευτικά κανάλια» εκείνο το τμήμα των μαθητών που «δεν έπαιρνε τα γράμματα», το άφηνε να παραμένει μέσα στις σχολικές τάξεις, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να το ελαφρύνει από τη -γερά δεμένη στα πόδια του- «σιδερένια μπάλα» των «μορφωτικών του ελλειμμάτων».

Σήμερα είναι, πλέον, ηλίου φαεινότερο ότι διαμορφώνεται μια νέα «εκπαιδευτική ηθική»: Ή έχει ο μαθητής τις «δυνατότητες και τις ευκαιρίες» να σπουδάσει ή δεν τις έχει, οπότε δεν χρειάζεται «να προχωρήσει στα γράμματα»!

Οι «άξιοι», λοιπόν, πρέπει να μείνουν στην εκπαίδευση, ενώ οι «άλλοι» πρέπει να πειστούν να την εγκαταλείψουν γρήγορα. Αυτή είναι η «γραμματική και το συντακτικό» της νέας εκπαιδευτικής πολιτικής. Η λυκειακή βαθμίδα επιφορτίζεται όχι στο να προετοιμάσει το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, αλλά στο να διαπιστώσει-νομιμοποιήσει την ικανότητα εκείνων που προορίζονται για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

«Κοντολογίς, αντικειμενική» διάγνωση των αδυναμιών των μαθητών μέσα από εξεταστικές τεχνικές (όπως είναι, βεβαίως, οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις με την Τράπεζα Θεμάτων) που αποδεδειγμένα δημιουργούν όρους διευρυμένης σχολικής αποτυχίας. Είναι φανερό ότι το ΥΠΑΙΘ, ενώ «κατασκεύασε» στρατηγικές για τη διαπίστωση των «ελλείψεων» των μαθητών, δεν πήρε, ουσιαστικά, κανένα μέτρο για τη θεραπεία τους.

Αυτό δεν πιστοποιούν, με δραματικό, μάλιστα, τρόπο, τα φετινά αποτελέσματα στην Α' Λυκείου;

Η παρουσίαση των ποσοστών των ανεξεταστέων στις εξετάσεις της Α' Λυκείου στους Δήμους Περιστερίου, Αιγάλεω, Ανω Λιοσίων, Αγ. Βαρβάρας, Νίκαιας, Περάματος, Κερατσινίου, Δραπετσώνας, κ.ά. από τη μια και Κηφισιάς, Ψυχικού, Εκάλης, Αμαρουσίου, Αγ. Παρασκευής, Βριλησσίων, Παπάγου, Γλυφάδας, Βούλας κ.ά. από την άλλη οριοθετεί μια ανισοκατανομή που επιβεβαιώνει τη «γραμμή» των πορισμάτων της εκπαιδευτικής έρευνας, τα οποία συνοψίζονται στο ότι «η κοινωνική ανισότητα διευθύνει τη σχολική».

  • Του Χρήστου Κάτσικα, από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Δεκτή η τροπολογία για την προαγωγή μαθητών Λυκείου

Δεκτή κατά πλειοψηφία έγινε από τη Βουλή η τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας για την «Προαγωγή και απόρριψη των μαθητών της Α' τάξης Ημερήσιου και των Α' και Β΄ τάξεων Εσπερινού Γενικού Λυκείου».

Πλέον για την προαγωγή των μαθητών της Α' τάξης του ημερήσιου Λυκείου και των Α' και Β’ τάξεων του Εσπερινού Γενικού Λυκείου απαιτείται η επίτευξη Μέσου Όρου ετήσιας επίδοσης στους κλάδους μαθημάτων της «Ελληνικής Γλώσσας» και των «Μαθηματικών» τουλάχιστον δέκα (10).

Όπως ανέφεραν υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Παιδείας, με την τροπολογία που ψηφίστηκε αίρονται οι στρεβλώσεις που είχαν παρατηρηθεί από την αρχική διατύπωση του κειμένου του νόμου αναφορικά με την προαγωγή των μαθητών. Το ποσοστό της επιτυχίας των μαθητών βελτιώνεται και οι μαθητές που παραπέμπονται τον Σεπτέμβριο είναι λιγότεροι.

Παράλληλα, με νομοτεχνική βελτίωση που κατατέθηκε στην τροπολογία επιτυγχάνεται επιπλέον βελτίωση του ποσοστού επιτυχίας των μαθητών, καθώς όταν κάποιος μαθητής έχει επιτύχει γενικό βαθμό ίσο ή ανώτερο του δέκα και έχει τουλάχιστον οκτώ σε έναν ή δυο κλάδους των μαθημάτων «Ελληνική γλώσσα» ή «Μαθηματικά» και ταυτόχρονα έχει επιτύχει Μ.Ο. κλάδων ίσο ή ανώτερο του δώδεκα και πέντε δέκατα (12,5) -ο οποίος προκύπτει από την προφορική και γραπτή βαθμολογία στους κλάδους των μαθημάτων «Ελληνική γλώσσα», «Μαθηματικά» και «Φυσικές Επιστήμες»- τότε δεν παραπέμπεται στους ανωτέρω κλάδους και προάγεται.

«Νομοθετούμε για να βελτιώσουμε έναν νόμο, γιατί οι νόμοι δεν είναι γραμμένοι πάνω σε πέτρα. Πρέπει να βελτιώνονται και στη διάρκεια που εφαρμόζονται- όταν διαπιστώνουμε αδυναμίες να προσπαθούμε να τις βελτιώσουμε» σημείωσε στην ομιλία του στη Βουλή ο υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος και εξηγώντας το περιεχόμενό της τροπολογίας σημείωσε:

«Τι πετυχαίνουμε λοιπόν με αυτή την τροπολογία; Κάποιες στρεβλώσεις που είχε ο νόμος που έλεγε ότι στα κλαδικά μαθήματα "Ελληνικών" και "Μαθηματικών" θα πρέπει να υπάρχει μίνιμουμ 10. Αυτό εμείς το διορθώνουμε και το πάμε στον Μέσο Όρο. Προτείνουμε βελτίωση του νόμου δεν προτείνουμε ευνοϊκές ρυθμίσεις. Βελτιώνουμε απλώς τον νόμο».

  • Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
  • enikos.gr

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Όχι στην έξωση μαθητών από το Λύκειο

Η μνημονιακή «εξυγίανση» ξαναχτύπησε βροντερά στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θύματά της, αυτή τη φορά, οι μαθητές της Α΄ τάξης των Γενικών Λυκείων όλης της χώρας.

Ο νέος τρόπος προαγωγής των μαθητών (κυριολεκτικός εξεταστικός λαβύρινθος, με τα αποτελέσματα από όλες τις τάξεις του Λυκείου να προσμετρώνται μάλιστα στην εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ), η περιβόητη «τράπεζα θεμάτων» (δεξαμενή τυποποιημένης εξεταστέας ύλης, η οποία στην πράξη αποτελεί το όχημα του υπουργείου παιδείας να πετάξει έξω από την εκπαίδευση, «αδιάβλητα», χιλιάδες μαθητές), η γενικότερη αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική (όχι απλά εγκατάλειψης της δημόσιας παιδείας, αλλά υπονόμευσης και ξεθεμελίωσής της, μέσα από επάλληλα αντιεκπαιδευτικά νομοθετήματα) έφεραν το αποτέλεσμά τους: 23,3% των μαθητών της Α΄ Λυκείου, δηλαδή ένα πολύ υψηλό ποσοστό που αγγίζει έναν στους πέντε μαθητές(!), κρίθηκε «μετεξεταστέο», και παραπέμθηκε σε νέες εξετάσεις τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, με ορατό κίνδυνο να χάσει τη χρονιά του!

Ας σημειωθεί ότι η αγωνία αυτή τής απώλειας ενός ολόκληρου σχολικού έτους κυριεύει και μαθητές που παρουσιάζουν καλές έως και υψηλές βαθμολογίες κατά μέσον όρο (14, 15 έως και 18, με άριστα το 20), αλλά απέτυχαν να περάσουν τη βάση του 10 σε κάποιο από τα πολλά εξεταζόμενα μαθήματα.

Με κροκοδείλια δάκρυα η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου προσποιήθηκαν ότι αναζητούν φόρμουλες συνυπολογισμού των διαφόρων βαθμολογιών ώστε να περιοριστεί ο αριθμός των μετεξεταστέων, ο οποίος παρουσιάστηκε 6πλάσιος(!) από ό,τι είχαμε συνηθίσει μέχρι και τον Σεπτέμβριο που παρήλθε. Αφού δρομολόγησαν τη μαζική έξωση των μαθητών από το Λύκειο, τώρα με υποκριτικές κινήσεις και επικοινωνιακές τροποποιήσεις της τελευταίας στιγμής περιορίζουν κατά ..10-20%, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, τους μετεξεταστέους, και αφήνουν το υπόλοιπο 80-90% στην τύχη του.

Περιττό είναι να αναφέρουμε ότι οι φροντιστηριάρχες και τα ιδιωτικά θερινά τμήματα των φροντιστηρίων τρίβουν προς ώρας τα χέρια τους από ικανοποίηση, αν και κατά βάθος γνωρίζουν ότι πρακτικά οι πολιτικές αυτές θα διώξουν οριστικά τους μαθητές μακριά από το Λύκειο, μακριά από τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου, πόσο μάλλον από τη διαδικασία επανάληψης ενός ολόκληρου σχολικού έτους ύστερα από ενδεχόμενη ανεπιτυχή προαγωγή στη Β΄ ή Γ΄ Λυκείου.

Οι ίδιες αντιεκπαιδευτικές, στην πραγματικότητα, αντικοινωνικές πολιτικές προετοιμάζονται και εφέτος να αφήσουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία εκατοντάδες μικρά παιδιά ως «υπεράριθμα». Οι ίδιες πολιτικές διώχνουν πρόωρα τους μαθητές είτε στην εργασιακή περιπλάνηση είτε στον -προσφάτως αναβαθμισμένο- θεσμό της κακοπληρωμένης έως απλήρωτης μαθητείας και των επαγγελματικών «καταρτίσεων». Οι ίδιες πολιτικές κρατούν μακριά από την τριτοβάθμια εκπαίδευση χιλιάδες αποφοίτους Λυκείου, αυστηροποιούν τις σπουδές για όσους τυχερούς καταφέρουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ-ΤΕΙ, αλλά και προετοιμάζουν τη διαγραφή 180.000 φοιτητών-σπουδαστών που έχουν καθυστερήσει με την απόκτηση του πτυχίου τους.

Οι ίδιες μνημονιακές «αριθμητικές» απολύουν τους σχολικούς φύλακες, βάζουν σε κινητικότητα εκατοντάδες δασκάλους και καθηγητές, θέτουν σε διαθεσιμότητες πολλούς διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων, ενεργοποιούν την «αξιολόγηση» σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με τελικό στόχο τις απολύσεις και τον περιορισμό των «εκπαιδευτικών δαπανών».

Οι ίδιοι κυβερνητικοί σχεδιασμοί έχουν βάλει λουκέτα σε εκατοντάδες νηπιαγωγεία, δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι ίδιοι σχεδιασμοί έχουν ήδη καταργήσει το 30% των τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ μέσω του κακόφημου σχεδίου «Αθηνά».

Ας σημειωθεί και το εξής: το υπουργείο παιδείας συστηματικά περιορίζει και «στρογγυλοποιεί προς τα κάτω» άλλοτε α) τον αριθμό των μαθητών-φοιτητών, άλλοτε β) τον αριθμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, άλλοτε γ) τον αριθμό των διδασκάλων και του λοιπού προσωπικού σε σχολεία και σχολές, προσαρμόζοντας, πάντα επί το χείρον, τα δεδομένα του ενός στα δεδομένα των άλλων.

Έτσι, ο σχεδιαζόμενος από την κυβέρνηση και το υπουργείο νέος μειωμένος αριθμός μαθητών Λυκείου θα αναζητήσει την αντιστοίχισή του προς έναν νέο, επίσης μειωμένο, αριθμό καθηγητών, δεδομένα που με τη σειρά τους, θα αναζητήσουν την αντιστοίχησή τους προς έναν νέο, φυσικά μειωμένο, αριθμό σχολείων.

Ο φαύλος κύκλος των εξώσεων μαθητών και φοιτητών, των απολύσεων εκπαιδευτικού και λοιπού προσωπικού, των συγχωνεύσεων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αυτή είναι η εξυγίανση και ο εξορθολογισμός που επαγγέλονται κυβέρνηση και τρόικα.

Η Μαθητική Πορεία καλεί σε εγρήγορση ενάντια στις πολιτικές που επιφέρουν το ένα μετά το άλλο πλήγματα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι «μετεξεταστέοι» μαθητές της Α΄ Λυκείου είναι τα υποψήφια σημερινά θύματα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, αύριο θα είναι οι συμμαθητές μας σε άλλες τάξεις, οι καθηγητές μας, τα σχολεία τους. Να μην επιτρέψουμε το νέο αυτό χτύπημα!



Όχι στην έξωση των μαθητών από το Λύκειο!

Να επανέλθει ο προηγούμενος τρόπος προαγωγής των μαθητών.

Οι εξετάσεις το Σεπτέμβρη να διεξαχθούν αποκλειστικά με ενδοσχολικά οριζόμενα θέματα, χωρίς διαμεσολάβηση της «τράπεζας θεμάτων».



Να καταργηθεί συνολικά ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 4186/13.



Αγώνας για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία!

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Ο αποχαιρετισμός ενός καθηγητή

Τα σχολεία έκλεισαν. Μαθητές και καθηγητές ξεκουράζονται απολαμβάνοντας τις θερινές διακοπές τους. Κάποιοι από τους εκπαιδευτικούς όμως δεν θα ξαναδούν τους μαθητές τους καθώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να συνταξιοδοτηθούν.

Ένας απ αυτούς και ο ηρακλειώτης φιλόλογος Μανώλης Παπουτσάκης. Ένας σπουδαίος εκπαιδευτικός. Μια ιδιαίτερη πένα. Ένας ποιητής της εκπαίδευσης με βαθιά γνώση της Ιστορίας. Και μ αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο του αποχαιρέτησε πρόσφατα τους μαθητές του 12ου Γυμνασίου.

Ένα εμπνευσμένο κείμενο αποχαιρετισμού που αποδεικνύει ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να πουν πολλά στις καρδιές των μαθητών τους…

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Του Μανώλη Παπουτσάκη

Πρόσεξε κανείς τις χαρακιές στα χέρια του παππού; «είναι οι σίγουρες σιδηροδρομικές γραμμές που διασχίζουν το μέλλον  λέει ο Ρίτσος. Είναι δείχτες παιδιά κι ορίζουν ανατριχίλες ζωών που ξοδεύτηκαν ανάμεσα στο πόνο του ανεκπλήρωτου. Αχ! και στα μαλλιά που φύγανε καβάλα στη χτένα. Δείχνουν μακριά την υποψία του ταξιδιού που σας προσμένει, στο δρόμο που τα λεμονάνθη σέρνει ο άνεμος. Τολμήστε τον, κι αν κάπου η μικρή σοφή πατούσα σας κοκκινίσει πέστε δεν είν’  αίμα, είναι μούστος απ’ το πατητήρι της χαράς .

Πετάξτε πάνω απ’ το βραδινό καπνό, κλάψτε τον Ήλιο και πέστε είν’ η λύπη μας αστεία. Ρωτήστε τις μαργαρίτες όλου του κόσμου, μα δώστε εσείς την απάντηση.  Κουνήστε το μαντήλι στη καταιγίδα˙ δική σας είναι, παιδί της πεθυμιάς σας˙ κι αν πέσετε γίνετε φύτρο : θα σας γυρίσει πίσω μιας κοπελούδας το μάγουλο.

Κάντε παιδιά το ταξίδι σας˙ φροντίστε μόνο τα πανιά της ζωής σας να τα φουσκώνει πάντα η δική σας πνοή κι η αγωνία η δική σας να κρατεί το τιμόνι. Όμως κάντε το βέλος της αγωνία σας να σημαίνει χαρά. Βάρδα όμως μη σας μαδήσουν τα φτερά ! Ένα βέλος  χωρίς φτερά δεν το θέλει ούτε η φαρέτρα ούτε ο στόχος.

Ταξιδέψτε όπου θυμαρίσια ανάσα, όπου κίτρινο φεγγάρι, όπου αγώνας της κάμπιας να γίνει πεταλούδα, όπου ακούτε πως ασίκικα φορούνε στ’ αυτί τους το γαρύφαλλο.

Κάντε παιδιά το ταξίδι σας όπου πλέρια ανθούν τα χαμόγελα που « κρατούν την ουσία κι ονειρεύονται, που λένε ναι, που τραγουδούν, που σεληνιάζονται, που ενοχλούν τους μίζερους, που καλικαντζαρίζουν, που στάζουν λεμόνι, που ορτσάρουν, που σημαίνουν, που «ιερουργούν τον όρθρο της ελιάς»,  που «φυσούν κι ανάβουνε τα πορτοκάλια». Πείτε περήφανα ναι  Εγώ!!  κι απλώστε το βήμα μ’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στο στόμα, σαν καλορίζικο ενός ανοιξιάτικου επιτάφιου που θρηνεί την Ανάσταση.

Κάντε λοιπόν παιδιά το ταξίδι σας, κρεμάστε κόκκινα πουκάμισα στους τοίχους, σηκώστε ακατάδεχτο το φρύδι, κλάψτε αναίτια, γελάστε αδέξια, όμως στο μέσα μυστικό αυτάκι σας ας μείνει πάντα χώρος για μια μονότονη ρομάντζα που παίζει κάποιος με τόνα δάχτυλο στις χορδές της καρδιάς του.  Δίνω παίρνω, σιωπές για σβησμένους καθρέφτες, ένα κίτρινο κοντζέ στα χαλάσματα για την ψευδαίσθηση μιας απούσας στοργής, ολοκαυτώματα ομορφιάς για ένα ξεροκόμματο αλήθειας, χιλιάδες βρόχους για μια υποψία απ’ τ’ αγιόκλημα  στην αυλή της μάνας.

Αλαργέψτε˙ κι αν κάποτε σας ζαλίσει ο υλακισμός του νότιου ανέμου  στα ξερόκλαδα των μαδημένων ονείρων, καταφύγιο βρέστε στην κατάφαση της αφής˙ πάντα απαντάει άσφαλτα στο ερώτημα ΕΙΜΑΙ ;

Νάστε σίγουροι˙ θα θροΐσουν  ξανά τα φτερά, εκείνα που το σοφό τσεμπέρι της γιαγιά σας τα λέει ΖΩΗ.

Παιδιά υπάρχει αυτί που απαντά στη μουσική του δικού του ονείρου; ΝΑΙ αν ανταλλάξει το ψωμί με το ρόδο, αν πετώντας το χάδι που καλύπτει το τραύμα, αφήσει να ξεχυθεί τ’ άλικο της ζωής και της αλήθειας στον ήλιο. ΝΑΙ γιατί υπάρχει ο αιώνιος θρήνος της βροχής στα σάπια φύλλα. Εύκολα με νόμισμα ένα χαμηλωμένο βλέφαρο θα δώσουν κόσμους ολάνθιστους σαν γέλιο μιας παιδικής αμαρτίας.

Άντε λοιπόν λιανό φεγγάρι ας σας  φωτάει τη στράτα˙ όλοι οι πάπυροι θα γραφούν μια μέρα στ’ όνομα της αλήθειας που υφαίνει η αράχνη που σεργιανάει στα μαλλιά σας.

Θέλει δουλειά να βγεί το ευχαριστώ από καρδιάς με το πριόνι , το τρυπάνι, με τα δόντια, με τ ’ αγεροφυσήματα, με του ματόκλαδου το παίξιμο και της παλάμης τ’ αναρίγιεμα.  Ευχαριστώ την κάθε ατμίδα των ματιών σας, τη κάθε ρώγα σταφυλιού που σπάει στα δόντια σας, το γέλιο σας που απλώνει τις τρίλιες του  απ’ τον ανθό της λεμονιάς στις κουτσουλιές του δρόμου.

  • Πηγή: inotos.gr

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Τα «μυστικά» του μηχανογραφικού

Διαβάζουμε στο διαδίκτυο… 
Εκδήλωση για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου με θέμα την «Προσομοίωση Συμπλήρωσης του Μηχανογραφικού Δελτίου 2014» τις αναμενόμενες βάσεις 2014καθώς και τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας και στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας οργανώνει ο εκπαιδευτικός Οργανισμός ………….. για τους μαθητές και τους γονείς, αύριο στο ξενοδοχείο Galaxy.

Εισηγητής της εκδήλωσης θα είναι ο υπεύθυνος προγραμμάτων συμβουλευτικής επαγγελματικού προσανατολισμού και διευθυντής του εκπαιδευτικού κόμβου edu4u κ. Απόστολος Κουτρουμπέλης.

Η εκδήλωση θα έχει το χαρακτήρα βιωματικού σεμιναρίου το οποίο αφορα στους μαθητές όλων των τάξεων λυκείου και κατά τη διάρκεια του θα έχουν την ευκαιρία να συμπληρώσουν δοκιμαστικά μηχανογραφικά δελτία τα οποία διανεμηθούν ειδικά για το σκοπό αυτό…

Αναλυτικότερα, στη διάρκεια τους βιωματικού σεμιναρίου, θα γίνει παρουσίαση του ηλεκτρονικού μηχανογραφικού 2014 και της μεδοθολογίας συμπλήρωσης του, θα αναδειχθούν οι παγίδες οι έξυπνες επιλογές, τα μυστικά του και θα υποδεχθούν τα συνηθέστερα λάθη μέσα από τα μηχανογραφικά που ήδη έχουν συμπληρώσει οι μαθητές

Επιπλέον θα γίνει αναφορά στα κριτήρια επιλογής επαγγέλματος, στις προοπτικές των επαγγελμάτων στην ελληνική αγορά εργασίας υπό την παρούσα οικονομική συγκυρία.ανά επιστημονικό πεδίο, στα επαγγελματικά δικαιώματα και τις ανατροπές ανά επιστημονικό πεδίο, στα επαγγελματικά δικαιώματα και τις ανατροπές που έχουν γίνει, στις ειδικές κατηγορίες στις βάσεις εισαγωγής, στις δυνατότητες για μεταγγραφές αλλά και στην ευκαιρία για σπουδές στην Κύπρο.

Θα ακολουθήσει τέλος ανοιχτή συζήτηση με το κοινό…

Έτσι ακριβώς γίνεται και στο δημόσιο σχολείο… Ή είναι αλλιώς τα πράγματα;

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Πανελλαδικές εξετάσεις: Ο Λαβύρινθος και ο Μινώταυρος

Ένας μηχανισμός παρακυβέρνησης της εκπαίδευσης

Όσοι παρακολουθούν από κοντά το «τι», το «πως» και το «γιατί» των Πανελλαδικών εξετάσεων, τα θέματα, και την κίνηση των βαθμολογιών γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, αυτές τις μέρες, θα γεμίσει με αναλύσεις για «εύκολα» ή «δύσκολα» θέματα, για «θέματα – παιχνιδάκι» ή «θέματα –φωτιά» ανεβάζοντας το θερμόμετρο του άγχους και της ανησυχίας των υποψηφίων στον πιο κρίσιμο «εξεταστικό γύρο.

Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν τη «λογική» των πανελλαδικών εξετάσεων, μπορούν, πριν ακόμη ολοκληρωθούν, να κάνουν ένα είδος πρώιμου απολογισμού για τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις ο οποίος θα επαληθευτεί καθώς βασίζεται σε ακλόνητη σειρά στατιστικών δεδομένων.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Η Κεντρική Επιτροπή εξετάσεων θα προσπαθήσει να υποτάξει τα θέματα σε σχέδια που ούτε με την εκπαιδευτική διαδικασία έχουν σχέση, ούτε με τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μαθητών.

Τα θέματα των εξετάσεων υποτάσσονται στη λογική να χωριστούν οι μαθητές σε κατηγορίες έτσι ώστε να «χωράνε» στην προσφορά θέσεων εισακτέων. Ακόμη υποτάσσονται στη λογική της κίνησης των βάσεων. Το κύριο ζήτημα είναι τόσοι να πάρουν 18-20, τόσοι 12-15, τόσοι να πέσουν κάτω από τη βάση κ.τ.λ.». Με θέματα σωστά ή λάθος, εύκολα ή υπερ-φυσικά, σύμφωνα ή όχι με τους διακηρυγμένους στόχους των αναλυτικών προγραμμάτων, θεωρητικά ή πρακτικά, έξυπνα ή ηλίθια, πονηρά ή παπαγαλίστικα, για το ΥΠΕΠΘ ο πραγματικός στόχος των εξετάσεων είναι «να παρουσιάζουν οι επιδόσεις των υποψηφίων ορθολογική κλιμάκωση στη διάκριση άριστα, καλά, μέτρια έτσι ώστε η κλιμάκωση αυτή να βοηθήσει να γίνει πιο «αντικειμενική» η επιλογή όσων θα εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση».

Έχει αυτό σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία; Έχει μήπως σχέση με τους όρους και τις διαδικασίες μάθησης μέσα στη σχολική αίθουσα; Καμία.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΥΧΟΝΤΕΣ

Την ίδια ώρα, με Βικτωριανή υποκρισία, προβάλλεται ως τεκμήριο της αθωότητάς του εξεταστικού συστήματος η δυνατότητα που παρέχει σε όλους να διαγωνιστούν ισότιμα, κάτω από τις ίδιες συνθήκες και με τα ίδια θέματα, για την είσοδό τους στη Σχολή που επιθυμούν, εξαγνισμένο στην «κολυμβήθρα» των μαρτύρων υπεράσπισης, επιτυχόντων και αποτυχόντων που, ως πρώην υποψήφιοι, βεβαιώνουν μπροστά στις κάμερες την αντικειμενικότητα της επιλογής.

Είναι, βεβαίως, οι απόψεις όλων εκείνων που πήραν μέρος στις Γενικές Εξετάσεις. Γιατί οι απόψεις και η ίδια η ύπαρξη όσων δεν μπόρεσαν να παρουσιαστούν ούτε καν ως υποψήφιοι σ΄ αυτές υφίστανται το τελευταίο στάδιο του αποκλεισμού, καθώς εξαφανίζονται την περίοδο αυτή από το εκπαιδευτικό τοπίο σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην είναι πλέον ορατοί δια γυμνού οφθαλμού. Βρισκόμαστε μπροστά στην περίπτωση όπου η διεξαγωγή και τα αποτελέσματα των Γενικών Εξετάσεων, ο ίδιος ο θεσμός τους, αποκρύπτουν τον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών χωρίς καν εξετάσεις.

Η «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ» ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ

Είναι σίγουρο ότι σύντομα, ίσως και από την επόμενη χρονιά, το Υπουργείο Παιδείας θα επαναφέρει με αυτή ή την άλλη μορφή τη ρύθμιση που απαγορεύει την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με βαθμολογία κάτω από τη βάση.

Για όσους παρακολουθούν τα πράγματα από μακριά πιθανόν η παραπάνω απόφαση να φαίνεται λογική καθώς φαντάζει περίεργο να εισάγονται υποψήφιοι με βαθμολογίες κάτω από τη βάση στα πανεπιστήμια. Ωστόσο οι βαθμολογίες που συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι κάθε χρόνο είναι «κατασκευή». Το πρόβλημα του μεγάλου ποσοστού μαθητών που βαθμολογούνται κάτω από τη βάση δεν είναι πρόβλημα των μαθητών αλλά του εξεταστικού συστήματος που λειτουργεί σαν εκπαιδευτική ΥΠΕΔΑ. Με άλλα λόγια, τα υψηλά ποσοστά αποτυχίας είναι τεχνητή απόρροια των λεγόμενων διαβαθμισμένων θεμάτων που λειτουργούν σαν «έξυπνες βόμβες» στην κατανομή της αποτυχίας/επιτυχίας. Με λίγα λόγια το Υπουργείο Παιδείας με βάση το βαθμό δυσκολίας/ευκολίας των θεμάτων μοιάζει με τον υδραυλικό που κρατάει στο χέρι του το διακόπτη και κανονίζει ανάλογα με τις επιλογές του τη ροή του νερού. Άλλοτε με εύκολα θέματα έχει μόλις 3 χιλιάδες υποψήφιους με βαθμολογία κάτω από τη βάση (2000), άλλοτε με δυσκολότερα έχει 31.500 (2012).

Το ύψος της αποτυχίας συνδέεται με ένα νήμα με την ίδια τη λογική του εξεταστικού συστήματος που απαιτεί όχι μόνο τον «εξοστρακισμό» ενός μεγάλου τμήματος του μαθητικού πληθυσμού από την Τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και τη νομιμοποίηση, στη συνείδηση των αποτυχόντων, του αποκλεισμού τους μέσα από την «κατασκευή» της αποτυχίας τους με όχημα το «βαθμό» δυσκολίας των θεμάτων.

30 χρόνια ραβε – ξήλωνε πανελλαδικές εξετάσεις !

Αν κανείς κοιτάξει, τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια, τις διακηρύξεις των Υπουργών Παιδείας, κάθε φορά που άλλαζαν το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα εκπλαγεί: Γιατί; Επειδή τα αποτελέσματα των νέων τρόπων πρόσβασης στα ΑΕΙ - ΤΕΙ ήταν εντελώς αντίθετα από τις υποσχέσεις του Υπουργείου Παιδείας σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να μπορεί κάποιος να υποστηρίξει με στοιχεία ότι όποτε το ΥΠΕΠΘ μιλάει για αλλαγή των πανελλαδικών εξετάσεων πρέπει να περιμένουμε τα αντίθετα ακριβώς από όσα υπόσχεται ότι θα πετύχει.

Τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε 4 βασικές αλλαγές στο σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την περίοδο 1980-1983 (Πανελλήνιες Εξετάσεις), την περίοδο 1984-1998 (Γενικές Εξετάσεις), την περίοδο 1999-2004 (Πανελλαδικές εξετάσεις Ενιαίου Λυκείου) και την περίοδο 2005-2013 (Πανελλαδικές εξετάσεις Γενικού Λυκείου).

Δεν υπάρχει Εξεταστικό σύστημα, τα τελευταία τριάντα χρόνια, που να μην περιλάμβανε στην Εισηγητική του Έκθεση σαν στόχους και σαν δικαιολογητικό λόγο της θέσπισής του :

τον περιορισμό της παραπαιδείας,

την αντικειμενική και αξιοκρατική επιλογή των μαθητών,

την ισότητα ευκαιριών

το άνοιγμα των πανεπιστημίων

την ελεύθερη πρόσβαση

το τέλος του «ασφυκτικού εναγκαλισμού» του Λυκείου από τις απαιτήσεις των εξετάσεων για το πανεπιστήμιο,

την φραστική καταδίκη της έμφασης στην απομνημόνευση

Το «φάντασμα» των φροντιστηρίων και τα... μεταρρυθμιστικά ξόρκια !

Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 μέχρι σήμερα ένα «φάντασμα» πλανιέται πάνω από την Ελληνική εκπαίδευση: το «εξεταστικό» ή με άλλα λόγια ο τρόπος και οι όροι πρόσβασης των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η πιο «ταραγμένη ζώνη» του σχολείου υπήρξε, ακριβώς, η περίοδος της μετάβασης από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Τριτοβάθμια. Αν κανείς τινάξει το εκπαιδευτικό «σώμα» των μεταρρυθμιστικών «επεισοδίων» της τελευταίας τριαντακονταετίας θα διαπιστώσει ότι όλα όσα προβλήθηκαν από τη μεριά του Υπουργείου Παιδείας ως πρωτότυπα και μαγικά ελιξίρια για την ανανέωση του ελληνικού σχολείου αναφέρονταν στο εξεταστικό σύστημα

Μια στοιχειώδης αναδρομή - εξέταση των ιστορικά διαμορφωμένων εξεταστικών συστημάτων στη χώρα μας από τη δεκαετία του ΄70 έως τις μέρες μας φανερώνει ότι οι εξετάσεις για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με όποια μορφή κι΄ αν έγιναν, όποιο όνομα κι΄ αν πήραν, Πανελλήνιες, Πανελλαδικές, Γενικές Εξετάσεις, είχαν ένα κοινό βασικό χαρακτηριστικό στο νομιμοποιητικό τους λόγο: «τον περιορισμό της παραπαιδείας». Με λίγα λόγια δεν υπάρχει «μεταρρύθμιση» στον τρόπο μετάβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που να μην υπονοεί το τέλος των φροντιστηρίων και των οικογενειακών εξόδων σαν να πρόκειται για πελατειακή και πλαστή ανταπόκριση στις ελπίδες και τα όνειρα χιλιάδων οικογενειών.

Με κάθε σχεδόν κυβερνητική αλλαγή εξαγγέλλεται νέα αλλαγή του εξεταστικού συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στο πολυπαιγμένο εκπαιδευτικό δραματολόγιο, βρήκαν αγκυροβόλιο «υποσχετικές - καρμπόν» για « αύξηση του ενδιαφέροντος των μαθητών», «για την απόκτηση της γνώσης στο σύνολο των μαθημάτων του Λυκείου», για «αύξηση του ελεύθερου χρόνου των μαθητών» για περιορισμό ή και εξαφάνιση «της φροντιστηριακής εκπαίδευσης που εξανεμίζει τα οικονομικά της ελληνικής οικογένειας».

Όλοι οι ισχυρισμοί αποδείχθηκαν ολωσδιόλου αβάσιμοι.

Είναι φανερό σήμερα ότι και όλες οι αλλαγές αποτελούσαν έναν παραπλανητικό επίδεσμο στο ρημαγμένο σώμα της Λυκειακής εκπαίδευσης. Ουσιαστικά έμεινε άθικτος ο εξεταστικοκεντρικός προσονατολισμός του Λυκείου και οι εξετάσεις στην Γ΄ Λυκείου μετατράπηκαν σε κορυφαία πράξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας με αποτέλεσμα όλα μέσα στο Λύκειο, από την Α΄ τάξη μέχρι την Γ΄ να κινούνται γύρω από αυτές. Είναι φανερό ότι οι εξετάσεις παρακυβέρνησης του Λυκείου παραμένουν και μαζί τους και τα παρεπόμενά τους : η εκπαίδευση της αμάθειας, τα φροντιστήρια και η οικονομική εξουθένωση των πιο αδύναμων νοικοκυριών.

Παράλληλα εφόσον στόχος δεν είναι να μάθει ο μαθητής αλλά να ξεπεράσει τους άλλους ούτε ο ελεύθερος χρόνος του αυξάνεται ούτε το φροντιστήριο ελαττώνεται. Κάνει μικρότερη προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες ο δεκαθλητής από το δρομέα των 100 μέτρων;

Χρήστος Κάτσικας – Χρήστος Σόφης

Μέλη του Εκπαιδευτικού Ομίλου – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Ανιστόρητους και αγράμματους θέλουν τους μαθητές μας

Αίσχος!!! Στα νέα ωρολόγια προγράμματα Γυμνασίου κρύβεται μια ωρολογιακή βόμβα ελλιπούς παιδείας.

Μειώνουν ώρες διδασκαλίας του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας στην Α' Γυμνασίου (έντεχνα, θα εξηγήσω παρακάτω) και της Σύγχρονης, Νεότερης Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου (επίσης, πονηρά)

Σκόπιμες κινήσεις;

Γιατί οι γραμματικές και συντακτικές δομές μιας γλώσσας αφομοιώνονται, εμπεδώνονται στο πέρασμα από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, όπως και η λειτουργική, ετυμολογική, σημασιολογική εμβάθυνση μιας μητρικής γλώσσας, σε αυτή την ηλικία των 12 χρόνων, πλουταίνει , μετασχηματίζεται, επιδέχεται άλλων γλωσσικών δανείων. Άρα, επιζήμια η μείωση των ωρών διδασκαλίας της Νεοελληνικής Γλώσσας στην Α' Γυμνασίου, αν όχι καταστροφική.

Επίσης σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία επαναστάσεων, πολιτικής φιλοσοφίας, επιστημονικής διπλωματίας και σοσιαλιστικών ιδεών, στη Γ' Γυμνασίου διδάσκεται. Εκεί που επίσης πέφτει ψαλίδι.

Αυτοί ξέρουν τι κάνουν. Εμείς πότε θα αντιδράσουμε; Είμαστε ικανοί να φάμε ο ένας τον άλλο για τα περιβόητα πρότζεκτ, να θάψουμε τους συναδέλφους τεχνολόγους για μια χούφτα ώρες. Σα σκουλήκια μας φέρονται και εμείς βουλιάζουμε καθημερινά, όλο και πιο βαθιά στο έλος της αναξιοπρέπειας και κακομοιριάς μας.

Ως πότε, συνάδελφοι;

  • ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
  • Καθηγητής (κατά πάσα πιθανότητα, στο 2ο Γυμνάσιο Σπάρτης)

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει προηγούμενο, εξελίσσεται απροκάλυπτα σε κυβέρνηση των μεγάλων αφεντικών, που για λογαριασμό τους, διαλύει και ξεπουλά τον δημόσιο πλούτο της χώρας, παραδίδει στα χέρια μιας συντεχνίας μεγαλοσυμφερόντων όλα τα κλειδιά της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας, όπως η ΔΕΗ, μια από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες που έχουν απομείνει, μετατρέπει τα κοινωνικά αγαθά σε εμπορεύσιμα είδη, απρόσιτα από τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και υπονομεύει την κοινωνική συνοχή.
Κάθε ημέρα που περνά μετακινείται όλο και πιο πολύ, στον αυταρχισμό, την τρομοκράτηση, την καταστολή και στην αντιδημοκρατική πρακτική. Το δικαίωμα της απεργίας σε πλήρη απαγόρευση, το 90% των απεργιών ποινικοποιούνται, για 5η φορά μέσα σε δύο χρόνια, εργαζόμενοι που αγωνίζονται επιστρατεύονται.
Η επίθεση στους εργαζόμενους και στα συνδικάτα τους δεν σταμάτησε ποτέ, τώρα όμως παίρνει διαστάσεις πογκρόμ, μεθοδεύουν και την πλήρη κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Μια κυβέρνηση ταγμένη στην υπηρεσία των μεγαλοεργοδοτών, νομοθετεί για λογαριασμό τους και καταργεί το δικαίωμα της απεργίας στους εργαζόμενους.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Σαββατιάτικα τύπωσαν την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και να επιτάξουν τους απεργούς της ΔΕΗ

Το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που τύπωσαν Σαββατιάτικα, ώστε να μπορέσουν να εκδώσουν τις επιτάξεις για τους απεργούς της ΔΕΗ… Είδατε ταχύτητα;

Χθες το δικαστήριο έβγαλε απόφαση κρίνοντας ότι η απεργία που προκήρυξε η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ  είναι παράνομη και καταχρηστική… Σήμερα δημοσιεύεται στην «ΕτΚ» και ταυτόχρονα ετοιμάζονται και στέλνονται τα δελτία επίταξης των απεργών εργαζομένων της ΔΕΗ.

Αν ήταν τόσο γρήγορο και αποτελεσματικό το κράτος και σε άλλα ζητήματα που αφορούν κοινωνικές παροχές, όπως η Παιδεία, η Υγεία, ο Πολιτισμός, θα ήταν παράδεισος ο τόπος.

Αλλά προφανώς και δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Αυτό που επιθυμούν διακαώς είναι να δώσουν το φιλέτο της ενέργειας στους πολιτικούς τους φίλους ιδιώτες για ένα κομμάτι ψωμί, στερώντας το δημόσιο από πόρους χρήσιμους και αναγκαίους για την οικονομική τους ανάκαμψη.

Παλιό το κόλπο… Το είδαμε και με τον ΟΤΕ στο παρελθόν… Το επαναλαμβάνουν τώρα στη ΔΕΗ βάζοντας τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ να μιλούν για δήθεν επιτυχία!

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Μειωμένος ο αριθμός των αριστούχων μαθητών...

Η δωρεάν δημόσια Παιδεία που απαιτούμε για τα παιδιά μας...


Πτώση και όχι άνοδο των βάσεων δείχνουν τελικά οι βαθμολογίες των πανελλαδικών εξετάσεων, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα εφημερίδων.

Παρόλο που τα θέματα στα περισσότερα μαθήματα θεωρήθηκαν πιο εύκολα από άλλες χρονιές, η ανακοίνωση των βαθμών έδειξε πως ο αριθμός των αριστούχων μειώθηκε αισθητά.

Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει άνοδος των υποψηφίων που πέτυχαν μεσαία βαθμολογία, όμως είναι πιθανό το ποσοστό των αριστούχων να έχει μειωθεί…

Ξεκάθαρη εικόνα για την πορεία των βάσεων θα υπάρξει τις επόμενες ημέρες, μετά την ανακοίνωση των στατιστικών στοιχείων που θα δοθούν από το υπουργείο Παιδείας.

Εν αναμονή λοιπόν…

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Πώς θα γίνει η βαθμολόγηση στην Α’ Λυκείου μετά τα παρατράγουδα που παρουσιάστηκαν...

Αλλάζει η βαθμολόγηση των γραπτών των μαθητών της φετινής Α’ Λυκείου που έδωσαν για πρώτη φορά εξετάσεις με βάση το νέο θεσμό της Τράπεζας Θεμάτων.

Με ειδική βαθμολογική οδηγία του, το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να άρει τις αδικίες ενός θεσμού που καταγγέλθηκε για πρόχειρη εφαρμογή και επιλογή των θεμάτων, λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις.

Έτσι το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε ομαδοποίηση των μαθημάτων κατά την βαθμολογία τους, ειδικά για φέτος και προαγωγή των μαθητών στην επόμενη τάξη εάν συμπληρώνουν το κατά το 10 κατά μέσο όρο σε τρία μαθήματα ανά επιστημονικό επίπεδο.

Υπενθυμίζεται ότι με το νέο σύστημα έπρεπε οι μαθητές να συμπληρώσουν τη βάση του 10 σε κάθε ένα από τα βασικά μαθήματα ανά πεδίο…