Οι τελευταίες ημέρες της Δημόσιας Εκπαίδευσης…

Με τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, παρά με το success story της κυβέρνησης μοιάζει ο ξαφνικός θάνατος της τεχνικής εκπαίδευσης. Η Παιδεία βάλλεται από παντού. Και βάλλεται συστηματικά και οργανωμένα. Αποδομείται με κάθε τρόπο. Ο Στόχος: Ταξική Παιδεία για λίγους.

Ένα σχολείο σε ακριτική περιοχή με πεντακόσιους μαθητές αποχωρίζεται το δυναμικότερο κλάδο του: αυτόν της Υγείας. Είκοσι δύο καθηγητές και τέσσερις φύλακες είδαν μέσα σε μια νύχτα την πόρτα της εξόδου, όχι απλώς από το Δημόσιο, αλλά από το χώρο που τους έδινε ζωή. Το χαρτί της απόλυσης δεν αφήνει μόνο άδειες τάξεις, αλλά και οικογένειες σε απόγνωση.

Οι προσχηματικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις για τo σχολείο του μέλλοντος το αφήνουν κενό. Άλλωστε, ο μόνος τρόπος να αντισταθμίσεις την κοινωνικοοικονομική ένδεια είναι να εμφυσήσεις ιδέες και ιδανικά στους αυριανούς πολίτες. Όταν καταργείται ο θεσμός που προσφέρει στους νέους όλα αυτά τα αγαθά, μένουν έκθετοι. Βγαίνουν σε ένα πόλεμο άνισο, χωρίς εφόδια, τη στιγμή που οι έχοντες και κατέχοντες ξεκινούν με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Γιατί -χαρακτηριστικά στον κλάδο της Υγείας- πλέον οι ενδιαφερόμενοι μαθητές θα πρέπει να καταφύγουν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, κάτι που οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν.

Ενώ οι περισσότεροι μαθητές του συγκεκριμένου κλάδου κατάφερναν να μπουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πλέον για τους επόμενους έχει χαθεί αυτός ο δρόμος. Αναφερόμαστε σε έναν κλάδο που εκπροσωπήθηκε επάξια. Πέραν αυτού είχε έντονη παρουσία μέσα από σεμινάρια σε συνεργασία με τοπικούς φορείς, διαλέξεις, κοινωνική προσφορά, πολιτιστικά δρώμενα και εκδηλώσεις που έφερναν τα παιδιά σε επαφή με την ιστορία και την κουλτούρα του τόπου και παράλληλα τους έκαναν μέρος μιας ομάδας με κοινούς στόχους και ιδανικά.

Όσον αφορά τους φύλακες, πολύτιμοι αρωγοί της ομαλής λειτουργίας της σχολικής κοινότητας, μπορούν να προσμετρηθούν στις παράπλευρες απώλειες αυτού του ανηλεούς πολέμου.

«Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποία λάμπουν τα ελεύθερα έθνη»

Ρήγας Φεραίος

Ο διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων του 2^ου ΕΠΑΛ Σερρών