Δήλωση παραίτησης του Κωνσταντίνου Κατσαρού από μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης

Αθήνα 15 Οκτωβρίου 2013

Δήλωση παραίτησης του Κωνσταντίνου Κατσαρού από μέλος του ΔΣ.

Από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα με τον σύλλογο γονέων του σχολείου που πήγαινε ο γιος μου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τον προ προηγούμενο πρόεδρο της Ένωσης. Τον Δημήτρη Στασινόπουλο. Έναν άνθρωπο ευφυή, με μια ιδιαίτερη γοητεία, γνώστη της σχολικής νομοθεσίας και των προβλημάτων του 4^ου διαμερίσματος και της παιδείας γενικότερα. Ο Δημήτρης Στασινόπουλος ήταν αντιπρόσωπος της Ένωσης στην Πρωτοβάθμια Σχολική Επιτροπή , στην Δευτεροβάθμια Σχολική Επιτροπή, στην Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του 4^ου Διαμερίσματος , Μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων και κύριος Συνομιλητής στις Παραστάσεις Διαμαρτυρίας Στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και στο Υπουργείο Παιδείας. Ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Θα μπορούσε άνετα να ήταν ένας κρατικός υπάλληλος που θα δρούσε ως διαμεσολαβητής μεταξύ των γονέων και των κρατικών φορέων. Με γνώμονα τις δημόσιες σχέσεις προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο για τα σχολεία, σύμφωνα πάντα με την προσωπική του άποψη. Δεν είχε όμως το στήριγμα ενός μαζικού κινήματος που απαιτεί και διεκδικεί. Δεν υπήρχε πλήθος να αποφασίζει, να στηρίζει και να αγωνίζεται. Ήταν μόνος του.

Πεποίθησή μου είναι ότι οι λύσεις στα σχολεία δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα δημοσίων σχέσεων ή προσωπικών φιλιών αλλά συνολικές και ύστερα από απαίτηση  μαζική όλων των γονέων. Τα πράγματα αλλάζουν μόνο όταν υπάρχει μαζικός, οργανωμένος και αλληλέγγυος αγώνας. Έτσι όταν αποφάσισα να εμπλακώ στην τελευταία εκλογική διαδικασία της Ένωσης αυτή την θέση είχα πάντα στο μυαλό μου. Πως δηλαδή θα μπορέσουμε να οργανώσουμε έναν τέτοιο αγώνα.

Η βάση για να λειτουργήσει  μια οργάνωση  είναι να υπάρχει μια κεντρική ομάδα η οποία θα καθοδηγεί, θα δίνει όραμα και θα συντονίζει όλους τους υπόλοιπους. Στην δική μας περίπτωση είναι το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν όλοι σε όλα, υπάρχει όμως μια απαραίτητη προϋπόθεση. Να θέσουν όλοι το εγώ τους στην υπηρεσία της ομάδας και κατ’ επέκταση στο σκοπό της ύπαρξης αυτής της ομάδας.

Από την πρώτη στιγμή που συστάθηκε το Δ.Σ έδειξα την διαφορετική αντίληψή μου για την οργάνωση και την δράση  της Ένωσης. Ως εκπρόσωποι της Ένωσης στη Πρωτοβάθμια Σχολική Επιτροπή, στην Δευτεροβάθμια Σχολική Επιτροπή και στην Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του 4ου Διαμερίσματος ορίσθηκαν τρείς διαφορετικοί άνθρωποι. Ακόμα και για τη εκπροσώπηση στην Ομοσπονδία πρότεινα άλλο μέλος (παρόλο που εκεί ισχύουν κομματικά κριτήρια). Πρότασή μου ήταν να αναλάβει το κάθε μέλος ένα τομέα δράσης που θα το ενδιέφερε να ασχοληθεί. Σε αυτή την λογική ήταν η ανάληψη της διοργάνωσης του πρωταθλήματος σκακιού από την Κατερίνα Αλεξοπούλου. Πιστεύω ακόμα και τώρα ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί μια συλλογικότητα με βάση κοινές ιδέες που ούτος ή άλλως συμφωνούμε όλοι.

Παρόλο όμως που δεν υπήρξε καμία διαφωνία στα Διοικητικά συμβούλια, η ομάδα, μέχρι και αυτή την στιγμή που μιλάμε, παραμένει ασύνδετη. Μετά τα Δ.Σ. ο καθένας σηκώνει την δική του σημαία. Είτε  λόγω του χρόνου απασχόλησης της εργασίας, είτε λόγω προσωπικών σχέσεων και συναισθημάτων , είτε λόγω παραταξιακών και κομματικών αντιλήψεων, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κανένα μέλος του Δ.Σ. δεν έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία της ομάδας. Ο καθένας φέρεται και μιλάει σα να είναι μόνος του, ενώ όταν υπάρχει έστω και μια μικρή διαφωνία ακούω για καταγγελία της παράταξης ή για σύγκλιση συμβουλίου της παράταξης.

Πως θα μπορούσε να ξεπεραστεί αυτή η δυσλειτουργία ή πως θα μπορούσε κάτω από πίεση να λειτουργήσει έστω και συμβατικά η Ένωση;

Ενεργοποιώντας το επόμενο όργανο. Την συνέλευση των αντιπροσώπων. Στην Εκλογοαπολογιστική αλλά και στην επόμενη των εκλογών Γενική Συνέλευση, πρότεινα : α) την ενεργοποίηση των αντιπροσώπων ώστε να υπάρχει  και από την πλευρά των συλλόγων Γονέων αλλά και από την πλευρά της Ένωσης, άμεση ενημέρωση ,συντονισμός και δράση, και β) την δημιουργία ομάδων εργασίας που θα απαρτίζονται από γνώστες-εθελοντές τεχνικών, αθλητικών και οικονομικών θεμάτων. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις δεν υπήρξε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για αυτές τις προτάσεις.

Εάν δεν δραστηριοποιούνται οι αντιπρόσωποι απευθύνεσαι στο αμέσως επόμενο όργανο. Με τη έναρξη του σχολικού έτους καλέσαμε τα Δ.Σ. των συλλόγων να προβούν άμεσα σε Γενικές Συνελεύσεις για ενημέρωση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία αυτή την στιγμή. Η συμμετοχή των γονέων είναι γνωστή. Είκοσι με τριάντα άνθρωποι σε κάθε σχολείο. Ποσοστό κάτω του 10% του συνόλου των γονέων.  Αυτοί ο τριάντα άνθρωποι είναι οι εθελοντές που κρατάνε τόσα χρόνια τους συλλόγους ( ο αριθμός των ανθρώπων μένει σταθερός όχι οι ίδιοι άνθρωποι)  και είναι άδικο να δέχονται επίθεση για αυτή τους την διάθεση. Ναι δεν ξέρουν οι γονείς ποιες είναι οι συνδικαλιστικές δυνατότητες και οι οργανωτικές υποχρεώσεις των συλλόγων. Πρέπει όμως να δούμε κάποιες λεπτομέρειες : α) η πλειοψηφία των καταστατικών των συλλόγων γονέων  αναφέρονται στην πολιτιστική, υλική και ηθική προσφορά των γονέων και όχι σε διεκδικήσεις προς την πολιτεία. και  β) η πλειοψηφία των γονέων που εμπλέκεται στην λειτουργία των συλλόγων έρχεται με μια ρομαντική διάθεση να βοηθήσει το σχολείο και τα παιδιά.

Οι επιπλέον νομικές και συνδικαλιστικές δυνατότητες των συλλόγων γονέων είναι υποχρέωση της Ένωσης να τις αποκαλύψει στους γονείς και αυτό γίνεται με ενημέρωση και όχι με κατακραυγή.

Επόμενη κίνηση η διοργάνωση συνέλευσης  ενημέρωσης για τα προβλήματα της παιδείας με την συμπαράσταση συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ και του Αριστοτέλη και η διοργάνωση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Τα ποσοστά συμμετοχής απογοητευτικά. Θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι μιλάμε για 9.000 οικογένειες που έχουν παιδιά στα σχολεία του 4^ου  Διαμερίσματος.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις πορείες και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων και της ΑΣΓΜΕ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η τακτική των ανώτερων οργάνων στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, να είναι δηλαδή η ουρά συγκεκριμένης συνδικαλιστικής κομματικής παράταξης, λειτουργεί από μόνο της αποτρεπτικά  για την συμμετοχή των γονέων, ενώ δημιουργεί ερωτηματικά η μη προσπάθεια σύγκλισης όλων των Ενώσεων για μια μαζική αντίδραση των γονέων.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τους γονείς; Γιατί δεν συμμετέχουν;

Θεωρούν τους συλλόγους γονέων διακοσμητικό στοιχείο; Χάσιμο χρόνου; Ύπαρξη άνευ αιτίας; Αγνοούν την ύπαρξη της Ένωσης γονέων ή πιστεύουν ότι δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα; Η αδιαφορία τους είναι αποτέλεσμα της γενικότερης κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης ή είναι αποτέλεσμα της μη ενημέρωσής τους ;

Όμως ως Ένωση Γονέων είχαμε μια υπερδραστηριότητα όλο τον τελευταίο καιρό με ανακοινώσεις και ενημερώσεις. Είτε με αφίσες στα σχολεία, είτε με email στους συλλόγους, είτε με το blog της Ένωσης είτε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή την ενημέρωση. Καμία ανταπόδοση.  Φαίνεται σαν η ενημέρωση να μην φτάνει στα αυτιά των περισσοτέρων γονέων. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι η πιο σημαντική επαναστατική πράξη σήμερα θα ήταν η ενημέρωση κάθε γονιού ξεχωριστά, πηγαίνοντας σε κάθε σπίτι, πόρτα - πόρτα, όπως κάνανε παλαιότερα οι πωλητές βιβλίων.

Σε ιδεολογικό επίπεδο.

Θα πρέπει με σαφήνεια να απαντήσουμε ποιος φταίει για τα προβλήματα στη παιδεία και ποιος είναι ο στόχος της δράσης μας. Αυτό το αναφέρω γιατί  τελευταία συμβαίνουν πράξεις που τις θεωρώ αποπροσανατολιστικές, όπως η εμμονή να διαμαρτυρόμαστε σε δημοτικούς ή δημόσιους υπαλλήλους ζητώντας να μας λύσουν τα προβλήματα που υπάρχουν στα σχολεία όταν ξέρουμε ότι αυτοί υπακούουν σε εντολές. Είναι δηλαδή καλοί υπάλληλοι.  Υπάρχει μια αλληλουχία εντολών μέχρι το Υπουργείο παιδείας που και αυτό με την σειρά του εκτελεί εντολές της κυβέρνησης, που και αυτή ακολουθεί τις συμφωνημένες και υπογραφόμενες συμφωνίες με την Ε.Ε, την Ευρωπαϊκή τράπεζα και το ΔΝΤ. Και αυτοί ακολουθούν με την σειρά τους τα συμφωνηθέντα με το παγκόσμιο χρηματοοικονομικοπιστωτικό σύστημα και τις πολυεθνικές εταιρείες. Τόσο απλά.   Φυσικά και πρέπει να καταγγέλλουμε τις αυθαιρεσίες, τις παρανομίες και την διαφθορά αλλά δεν πρέπει να χάνουμε από τον στόχο μας  τους υπαίτιους αυτής της παγκόσμιας κατάστασης.

Οι Γονείς δέχονται αυτή την αλληλουχία που περιέγραψα παραπάνω; Όχι.  Πιο εύκολα μπορούν να πιστέψουν ότι για το πρόβλημα του δικού τους σχολείου φταίει το διπλανό σχολείο παρά η θεώρηση που ανέπτυξα. Οι Γονείς αισθανόμενοι ότι έχουν χάσει την ικανότητα επιρροής στους κρατικούς μηχανισμούς διακατέχονται από συναισθήματα απογοήτευσης, αγανάκτησης και αυξανόμενου εξτρεμισμού. Σταματούν να διεκδικούν από το κράτος και απευθύνονται σε χορηγούς είτε για σιτιστικά προγράμματα είτε για υλικοτεχνική υποδομή. Ο Ατομικισμός έχει χτυπήσει την πόρτα σε πολλά σχολεία και οι γονείς είναι έτοιμοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν για φύλακα, καθαρίστρια, τραπεζοκόμο και αργότερα δάσκαλο … κλπ.  «Μας ενδιαφέρει μόνο το δικό μας σχολείο»  απαντούν.

Θα υπενθυμίσω για άλλη μια φορά τις βασικές αρχές όπως τις ορίσαμε πριν από τις εκλογές :

 α)  απόλυτη και διαρκή ενημέρωση των Γονέων για όλα

β)  ενεργοποίηση των συνελεύσεων των αντιπροσώπων και την άμεση συμμετοχή στις αποφάσεις της Ένωσης.

γ)  καταρτισμός προγράμματος δράσεων, με την σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των αντιπροσώπων.

Οι παραπάνω αρχές συμφωνούν με την θέση μου για την οργάνωση της Ένωσης από τα κάτω και την οριζόντια σχέση και διασύνδεση των γονέων και των συλλόγων, όσο αναφορά τον τρόπο και τις διαδικασίες λήψης και υλοποίησης των αποφάσεων.

Έτσι πιστεύω ότι μπορεί να είχαμε μια Ένωση συμμετοχική, ενεργή, δραστήρια, δίπλα στους Συλλόγους Γονέων και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα σχολεία τους.

 Η Ιστορία βέβαια γράφεται όχι με την θέληση που έχει ο καθένας μας αλλά από το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό.

Αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη για όλους τους στόχους που τέθηκαν παραπάνω και δεν υλοποιήθηκαν.

Ακολουθώντας το παράδειγμα το αθλητικών συλλόγων που όταν η ομάδα δεν πάει καλά, το πρώτο που κάνουν είναι να αλλάξουν τον προπονητή, 

 δηλώνω την παραίτησή μου από την θέση του προέδρου και μέλους του Δ.Σ.

Είμαι στην διάθεση του καινούργιου προεδρείου να βοηθήσω σε οτιδήποτε μου ζητηθεί.

 Φιλικά
Κωνσταντίνος Κατσαρός