Επιστρατευμένη κοινωνία...
Εγερτήριο στις 6. Χιλιάδες άνθρωποι φορούν στολές κανονικότητας και χύνονται στους δρόμους για τα πρωινά γυμνάσια. Εκτελούν καταναγκαστικά έργα για να βγάλουν τα προς το ζην. Φυλούν σκοπιά μπροστά από μια οθόνη και κάνουν έπαρση και υποστολή σημαίας κάθε φορά που γίνεται αναφορά στην πολυπόθητη "εθνική ενότητα".
Τα
μπαλκόνια τους κοσμούν "γαλανόλευκες"
ίδιες με αυτές που κρέμονται από τις
επαύλεις των πιο τυχερών, των ανώτερων
στην ιεραρχία. Η κοινωνία είναι χωρισμένη
σε "τάγματα". Αυτό των υπαλλήλων
του "Μετρό", το άλλο των ναυτεργατών,
το παράλλο των φοιτητών, των καθηγητών
και πάει λέγοντας. Ο στρατευμένος στο
όνειρο της εθνικής ανάκαμψης όχλος,
διασκεδάζει
στο ΚΨΜ της φτώχειας και δε σκέφτεται
την ανταρσία.
Άλλωστε ο εχθρός είτε Τούρκος, είτε
Γερμανός παραμονεύει και τα τσολιαδάκια
που υπερασπίζονται με νύχια και με
δόντια τη γαλήνη
της "υπεύθυνης" μοιρολατρίας
προστατεύουν
τα εγχώρια αφεντικά τους. Αυτά που φέρουν
τα παράσημα των μαχών του παρελθόντος,
οι οποίες πάντοτε κατέληγαν σε συμβιβασμό
με την αντίπαλη πλευρά, ίσως γιατί κάτι
κοινό είχαν με αυτήν. Πλήθος
εργατών βρίσκεται σε θέση μάχης. Φοράει
τις στρατιωτικές φόρμες εργασίας και
είναι έτοιμο να κατασπαράξει τον εαυτό
του και τον ξένο λαθροεισβολέα. Η υποταγή
στην έννοια του έθνους θρέφει την ταξική
αυτοκτονία. Παντού ρουφιάνοι και τσιράκια
υπερασπιζόμενα το πειθαρχημένο "τίποτα"
προδίδουν τους αυθόρμητους και
ασυμβίβαστους. Αυτούς
που δεν παρατάσσονται σε γραμμές
τραγουδώντας εμβατήρια, ούτε δέχονται
τα "γαλόνια", τα "παράσημα"
και τα "βραβεία" της πολιτικής
ηγεσίας και
της εύπορης ελίτ που ζει εις βάρος τους
ταϊζοντας τις μάζες με "έθνος" και
"φυλή", αυτούς που φυλακισμένοι
στην Ελλάδα του σήμερα ποθούν την
επανάσταση όπως ο φαντάρος την κοπέλα
του που έχει να τη δει καιρό. Μες στον
ελληνικό στρατώνα, όμως, πρέπει να
κυριαρχεί η τάξη και ασφάλεια, η προσήλωση
στη θρησκεία και η τήρηση της παράδοσης.
Μόνο έτσι τα εργαζόμενα "φανταράκια"
δε θα στασιάσουν εναντίον των "στρατηγών"
τους, των εντολέων τους. Γι αυτό και η
"στρατιωτική" ηγεσία χρησιμοποιεί
ως όπλο την αστική
νομοθεσία, τη βία, την καταστολή, τη
φυλάκιση, το ρατσισμό, το διασυρμό, τη
φίμωση, τη συκοφάντιση, την ταξική
διαίρεση, τη στοχοποίηση, το σεξισμό,
τον καπιταλιστικό ευρωκεντρισμό, το
φόβο, την αίσθηση καθήκοντος, την ατομική
ιδιοκτησία, το θεό, την παράδοση, τα
τούρκικα σήριαλ, το "λοχαγό"
Μιχαλολιάκο, τον υποκειμενικό
αντικειμενισμό, την καταδίκη της βίας,
τη δαιμονοποίηση του συνδικαλισμού,
την ιδιωτικοποίηση, τις επενδύσεις,
τους εταίρους, το αριστερό χάος, την
αναρχική τρομοκρατία κλπ κλπ κλπ. Όλα
στο όνομα της αστικής "στρατιωτικής"
δημοκρατίας.
Μετά
από όλα αυτά απορώ, το χαρτί της
επιστράτευσης των καθηγητών χρειαζόταν
για να καταλάβουμε πως δε
ζούμε σε ανθρώπινη κοινωνία αλλά σε
στρατόπεδο;
- Από το site Δημόσιο Σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου