Αυτές τις μέρες που περνάμε φίλοι γονείς τα σχολεία μας, οι ζωές μας αλλά και η καθημερινότητα όλων βρίσκονται κάτω από το καθεστώς του φόβου, της αμφιβολίας γενικότερα, της έκπληξης και του θυμού.
Ξέρουμε πια ότι τα σχολεία μας, τα λίγα που θα απομείνουν ενεργά, με τον καιρό θα είναι φτωχά. Θα υπολειτουργούν και δεν θα μπορούν να προσφέρουν τίποτε από αυτά που θέλουμε και αξίζουν στα παιδιά μας.
Εδώ και δύο μήνες καθημερινά αποφασίζονται και νομοθετούνται πράξεις που φέρνουν το σχολειό της χώρας μας γενικότερα στην πλήρη απαξίωση του και του αφαιρούν την αξία και τη δύναμή του.
Ζήσαμε σαν Ένωση Γονέων κυρίως, τη λαίλαπα των συγχωνεύσεων του 53ου Γυμνασίου και 54ου και των αντίστοιχων Λυκείων μέσα σε μια εβδομάδα. Χωρίς καμιά συζήτηση, χωρίς καμιά ειδοποίηση έκλεισαν τέσσερα σχολεία σε μια εβδομάδα. Στη συνέχεια το 9ο ΕΠΑΛ στα Σεπόλια δέχεται νέο χτύπημα με την κατάργηση των ειδικοτήτων που προμηνύει και την κατάργησή του.
Παράλληλα μαθαίνουμε ότι πια τα σχολεία δεν θα έχουν σχολικούς φύλακες γιατί καταργήθηκε η συγκεκριμένη εργασιακή θέση. Οι καθαρίστριες όσων σχολείων είναι με σύμβαση παραμένουν απλήρωτες από την προηγούμενη χρονιά και ουδείς γνωρίζει αν θα προσληφθούν πάλι.
Αν αυτός δεν είναι ο θάνατος του Δημόσιου σχολείου τότε τι είναι;
Την απάντηση τη δίνει ο καθένας όπως μπορεί και νομίζει. Επιτρέψτε μου όμως να πω ότι ελάχιστοι από τους γονείς της περιοχής μας έχουν αντιληφθεί τι θα αντικρίσουν τον Σεπτέμβρη.
Αυτό φάνηκε από την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή στις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις που έγιναν για την Παιδεία και δεν παρουσιάστηκαν παρά ελάχιστοι.
Ήταν αποκαρδιωτικό τουλάχιστον για μένα το θέαμα, να κλείνουν σχολεία και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που είναι οι γονείς να λείπουν!!!!
Σαν Ένωση Γονέων συμμετείχαμε και ενημερώναμε αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε ανταπόκριση. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς αλλά είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτοκριτική. Σκεφτείτε φίλοι γονείς παλέψατε για το σχολείο των παιδιών σας;;
Σκεφτείτε επίσης η ενασχόλησή σας με τη συλλογικότητα αυτή τη στιγμή σας θέλει αδρανείς και απαθείς ;
Μήπως οι σύλλογοι πρέπει να αντιληφθούν το νομικό και κοινωνικό ρόλο τους και να γίνουν ασπίδες για τα σχολεία τους;
Όλοι όσοι βρισκόμαστε μέσα στους συλλόγους των σχολείων μας ξέρουμε πως ξεκινήσαμε αλλά και τι προσφέραμε, όμως τώρα πια αυτή η ενεργητικότητα πρέπει να αναλωθεί σε δράσεις που θα θωρακίσουν τα σχολεία. Οι γιορτές και οι σχολικές δραστηριότητες θα φαντάζουν αξιολύπητες σε ένα σχολείο που θα είναι με σπασμένα τζάμια, αφύλαχτο και χωρίς δασκάλους, χωρίς θέρμανση, χωρίς καθαριότητα. Άρα ο ρόλος των συλλόγων πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να γίνουν οι σύλλογοι μας μικρές ομάδες δύναμης και προσπάθειας για να κρατηθεί στην θέση του το κάθε σχολείο.
Όσοι απαρτίζετε τα Δ.Σ. των συλλόγων μην εφησυχάζετε λοιπόν. Ενημερώστε τους γονείς των σχολείων, συζητήστε, ελάτε σε επαφή με την Ένωση, ενημερωθείτε και προτείνετε.
Είχα στείλει ένα μαιλ στους συλλόγους για το αν θέλετε να γίνει Γενική Συνέλευση της Ένωσης και απάντησε ένα σχολείο μόνο.
Μην νομίζετε ότι αυτή η κατάσταση θα σταματήσει έξω από την πόρτα του σχολείου σας. Δυστυχώς έχει μπει ήδη μέσα σε αυτό.
Μπορούμε να βοηθήσουμε το σχολείο και τα παιδιά μας αν είμαστε όλοι μαζί..Καθένας μόνος δεν θα κάνει τίποτε.. Αυτό είναι βέβαιο. Θέλω επίσης να σας ενημερώσω ότι οι σχολικές επιτροπές που ξέραμε και αποφάσιζαν οικονομικά για τα σχολεία μας θα αλλάξουν μορφή. Πιθανότερο είναι όλες οι αποφάσεις να παίρνονται από το Δήμο κεντρικά. Άρα πώς θα μπορέσει το κάθε σχολείο να λύσει μόνο του το πρόβλημά του;;
Σκεφτείτε λοιπόν το ρόλο σας σύλλογοι, δραστηριοποιηθείτε γονείς και στηρίξτε την συλλογικότητα. Χωρίς αυτήν τα σχολεία μας θα τελειώσουν μέσα σέναν παταγώδη θόρυβο. Και τότε δεν θα γονατίζει ένα σχολείο ή τα παιδιά μας μόνον, αλλά θα χάνεται ουσιαστικά η μοναδική δύναμη της κοινωνία μας και της εξέλιξής της που είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ!!!
Σπυρούλα Πρεσβέλου
Γραμματέας της Ένωσης Γονέων 4ης Διαμερισματικής κοινότητας Δήμου Αθήνας.
Ξέρουμε πια ότι τα σχολεία μας, τα λίγα που θα απομείνουν ενεργά, με τον καιρό θα είναι φτωχά. Θα υπολειτουργούν και δεν θα μπορούν να προσφέρουν τίποτε από αυτά που θέλουμε και αξίζουν στα παιδιά μας.
Εδώ και δύο μήνες καθημερινά αποφασίζονται και νομοθετούνται πράξεις που φέρνουν το σχολειό της χώρας μας γενικότερα στην πλήρη απαξίωση του και του αφαιρούν την αξία και τη δύναμή του.
Ζήσαμε σαν Ένωση Γονέων κυρίως, τη λαίλαπα των συγχωνεύσεων του 53ου Γυμνασίου και 54ου και των αντίστοιχων Λυκείων μέσα σε μια εβδομάδα. Χωρίς καμιά συζήτηση, χωρίς καμιά ειδοποίηση έκλεισαν τέσσερα σχολεία σε μια εβδομάδα. Στη συνέχεια το 9ο ΕΠΑΛ στα Σεπόλια δέχεται νέο χτύπημα με την κατάργηση των ειδικοτήτων που προμηνύει και την κατάργησή του.
Παράλληλα μαθαίνουμε ότι πια τα σχολεία δεν θα έχουν σχολικούς φύλακες γιατί καταργήθηκε η συγκεκριμένη εργασιακή θέση. Οι καθαρίστριες όσων σχολείων είναι με σύμβαση παραμένουν απλήρωτες από την προηγούμενη χρονιά και ουδείς γνωρίζει αν θα προσληφθούν πάλι.
Αν αυτός δεν είναι ο θάνατος του Δημόσιου σχολείου τότε τι είναι;
Την απάντηση τη δίνει ο καθένας όπως μπορεί και νομίζει. Επιτρέψτε μου όμως να πω ότι ελάχιστοι από τους γονείς της περιοχής μας έχουν αντιληφθεί τι θα αντικρίσουν τον Σεπτέμβρη.
Αυτό φάνηκε από την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή στις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις που έγιναν για την Παιδεία και δεν παρουσιάστηκαν παρά ελάχιστοι.
Ήταν αποκαρδιωτικό τουλάχιστον για μένα το θέαμα, να κλείνουν σχολεία και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που είναι οι γονείς να λείπουν!!!!
Σαν Ένωση Γονέων συμμετείχαμε και ενημερώναμε αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε ανταπόκριση. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς αλλά είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτοκριτική. Σκεφτείτε φίλοι γονείς παλέψατε για το σχολείο των παιδιών σας;;
Σκεφτείτε επίσης η ενασχόλησή σας με τη συλλογικότητα αυτή τη στιγμή σας θέλει αδρανείς και απαθείς ;
Μήπως οι σύλλογοι πρέπει να αντιληφθούν το νομικό και κοινωνικό ρόλο τους και να γίνουν ασπίδες για τα σχολεία τους;
Όλοι όσοι βρισκόμαστε μέσα στους συλλόγους των σχολείων μας ξέρουμε πως ξεκινήσαμε αλλά και τι προσφέραμε, όμως τώρα πια αυτή η ενεργητικότητα πρέπει να αναλωθεί σε δράσεις που θα θωρακίσουν τα σχολεία. Οι γιορτές και οι σχολικές δραστηριότητες θα φαντάζουν αξιολύπητες σε ένα σχολείο που θα είναι με σπασμένα τζάμια, αφύλαχτο και χωρίς δασκάλους, χωρίς θέρμανση, χωρίς καθαριότητα. Άρα ο ρόλος των συλλόγων πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να γίνουν οι σύλλογοι μας μικρές ομάδες δύναμης και προσπάθειας για να κρατηθεί στην θέση του το κάθε σχολείο.
Όσοι απαρτίζετε τα Δ.Σ. των συλλόγων μην εφησυχάζετε λοιπόν. Ενημερώστε τους γονείς των σχολείων, συζητήστε, ελάτε σε επαφή με την Ένωση, ενημερωθείτε και προτείνετε.
Είχα στείλει ένα μαιλ στους συλλόγους για το αν θέλετε να γίνει Γενική Συνέλευση της Ένωσης και απάντησε ένα σχολείο μόνο.
Μην νομίζετε ότι αυτή η κατάσταση θα σταματήσει έξω από την πόρτα του σχολείου σας. Δυστυχώς έχει μπει ήδη μέσα σε αυτό.
Μπορούμε να βοηθήσουμε το σχολείο και τα παιδιά μας αν είμαστε όλοι μαζί..Καθένας μόνος δεν θα κάνει τίποτε.. Αυτό είναι βέβαιο. Θέλω επίσης να σας ενημερώσω ότι οι σχολικές επιτροπές που ξέραμε και αποφάσιζαν οικονομικά για τα σχολεία μας θα αλλάξουν μορφή. Πιθανότερο είναι όλες οι αποφάσεις να παίρνονται από το Δήμο κεντρικά. Άρα πώς θα μπορέσει το κάθε σχολείο να λύσει μόνο του το πρόβλημά του;;
Σκεφτείτε λοιπόν το ρόλο σας σύλλογοι, δραστηριοποιηθείτε γονείς και στηρίξτε την συλλογικότητα. Χωρίς αυτήν τα σχολεία μας θα τελειώσουν μέσα σέναν παταγώδη θόρυβο. Και τότε δεν θα γονατίζει ένα σχολείο ή τα παιδιά μας μόνον, αλλά θα χάνεται ουσιαστικά η μοναδική δύναμη της κοινωνία μας και της εξέλιξής της που είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ!!!
Σπυρούλα Πρεσβέλου
Γραμματέας της Ένωσης Γονέων 4ης Διαμερισματικής κοινότητας Δήμου Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου